Neden bu blog?

Geçtiğimiz perşembe günü bir eğitim uygulama okuluna, kurumumuzda ders verdiğimiz öğrencilerimin görüşmelerini yapmak üzere gittiğimde oldukça saygısızca ve beraber gittiğim meslektaşlarımın kariyerlerine yakışmayan davranışlarla karşılaştım.

O gün içerisinde karar verdiğim ve ancak uygulayabildiğim bu blog fikri o an oluştu.

Bu blogtaki amacım:

• Ailelere özel eğitim ve özel eğitim süreciyle ilgili ayrıntılı ve onların anlayabileceği dilde kaynaklar sunmak ve kaynaklar önermek,
• Meslektaşlarımla materyal ve bakış açısı fikirleri paylaşmak,
• Mesleğe yeni başlayan arkadaşlarıma yolun başındayken çeşitli fikirler vermek ve naçizane, yol göstermek,
• Devlete atanmamayı tercih eden öğretmenlerin lise mezunu ya da başarısız öğretmenler değil, lisans/yüksek lisans mezunu ve aydın kişiler olduğunu göstermek,
• KPSS'den atanmanın aslında bir hayat hedefi olmayacak kadar bizi köreltebilecek (kişiye göre değiştiğini tabi ki kabul ediyorum) bir durum olduğunu henüz mezun olmayan arkadaşlarıma hatırlatmak,
• Özel sektörde herhangi bir deneyimi olmadan direk devlete atanan ve mesleki ahlaktan yoksun (burada mesleğini saygıyla yapan arkadaşlarımı tenzih ediyorum) kişilere aslında özel sektörde çalışan öğretmenlerin neler bildiğini göstermek,
• Özel sektörde herhangi bir ders yapılmadığını, öğrencilerin sadece para olarak görüldüğünü düşünenlere, en azından böyle bakmayan kurumların ve öğretmenlerin de sistem içinde var olduğunun kanıtı olmak,
• Öğrenmek ve hiç durmadan öğrencilerime daha yararlı olmak için öğrenmek.

Şimdiden iyi okumalar diliyorum.

Beraber öğrenip öğreteceğimiz bu süreçte hepimize kolaylıklar diliyorum.

Sevgiler.
...
EDİT: Bugün 28 Mart 2016.
27 Kasım 2014 tarihinde yukarıdaki yazıyı yazmama sebep olan; rencide edilerek, büyük hayal kırıklıklarına uğrayarak ayrıldığım kuruma sunum yapmak üzere davet edildim. Özel Gereksinimli Bireylerde Problem Davranışlara Müdahale konusunda bir seminer verdim. Seminer boyunca herhangi bir art niyetli davranış görmediğim gibi, öğrenmeye açık değerli insanlarla karşılaştım. Umudum arttı.
Hayat bana bir kez daha gösterdi ki iyi niyet ve bilimsel altyapıya dayalı çok çalışma eninde sonunda karşılığını buluyor. Ne mutlu bana, bize.
En azından bu blogu kurmama sebep olan anılarıma saygılar. Ve bana bunu yaşatan tanrıya şaşkınlık dolu bir şükür.